کلمه "دل فراخ" به معنای شخصی با دل بزرگ، بخشنده و مهربان است. در نگارش و استفاده از این عبارت، نکات زیر مد نظر قرار گیرد:

1. نحوه نوشتن: معمولاً "دل فراخ" به صورت جداگانه نوشته می‌شود، زیرا هر کلمه معنای خاص خود را دارد. در متن‌های رسمی و ادبی، بهتر است از فاصله بین کلمات استفاده کرد.

2. استفاده از علامات نگارشی: در جملات، اگر "دل فراخ" در وسط جمله بیاید، باید توجه داشت که از فضای لازم قبل و بعد از این عبارت استفاده شود. علامت‌گذاری نیز باید مطابق با ساختار جمله باشد.

3. ترکیب با دیگر کلمات: می‌توان این عبارت را با صفات یا فعل‌های دیگر ترکیب کرد. مثلاً: "او دل فراخی دارد" یا "دل فراخ او همیشه به دیگران کمک می‌کند".

4. جایگاه کاربرد: در متون ادبی، شعر، قصه و … به خوبی می‌توان از این عبارت استفاده کرد. همچنین در مکالمات غیررسمی به معنای تمجید از کسی که بخشنده و مهربان است، کاربرد دارد.

5. تناسب معنایی: این عبارت باید در متنی به کار رود که با مفهوم و احساسات انسانی هماهنگی داشته باشد، تا به خوبی پیام مورد نظر را منتقل کند.

به طور کلی، "دل فراخ" یک اصطلاح زیبا و پرمحتواست که می‌تواند در توصیف شخصیت‌های مثبت و معانی عمیق انسانی به کار رود.