کلمه "آوازه‌خوان" در زبان فارسی به معنای فردی است که آواز می‌خواند یا آوازه‌ای داشته باشد. در زیر به برخی از قواعد و نکات نگارشی مربوط به این کلمه اشاره می‌شود:

1. جداسازی ترکیب: در زبان فارسی، واژه‌های مرکب معمولاً با یک فاصله نوشته می‌شوند. در اینجا "آوازه" و "خوان" به هم چسبیده و به صورت "آوازه‌خوان" نوشته می‌شوند.

2. نشان دادن صفت و فعل: در این واژه، "آوازه" به معنای آواز یا شهرت و "خوان" به معنای خواندن است. بنابراین "آوازه‌خوان" به معنای کسی است که آواز می‌خواند و در نزد دیگران شهرت دارد.

3. نکات تلفظی: در تلفظ این کلمه، توجه به واژه‌های مرکب اهمیت دارد. می‌توان به صورت "آوازه‌خوان" با تاکید بر هر دو بخش آن، تلفظ کرد.

4. استفاده در جملات: در جملات می‌توان از این کلمه به عنوان اسم فاعل استفاده کرد. مثال: "آوازه‌خوان در جشنواره آواز شرکت کرد."

5. فارسی‌نویسی: در نوشتار فارسی، استفاده از کاراکترهای مناسب برای نشان دادن همه حروف و ننوشتن حروف بی‌استفاده الزامی است. در اینجا "آوازه‌خوان" درست نوشته شده است.

با رعایت این نکات می‌توان به درستی از کلمه "آوازه‌خوان" در نوشتار و گفتار فارسی استفاده کرد.

1. آوازه خوان معروف شهر در کنسرت آخر هفته، همه را با صدای دلنوازش مجذوب کرد.
2. بسیاری از جوانان به دنبال یادگیری آواز و پیوستن به گروه‌های آوازه خوان هستند تا استعدادهای خود را شکوفا کنند.
3. آوازه خوان در مراسم عروسی با اجرای زیبا و احساسی خود، لحظاتی به یاد ماندنی برای مهمانان خلق کرد.