کلمه "آوازه شدن" به معنای مشهور شدن یا مورد توجه قرار گرفتن است. در فارسی، قواعد و نکات نگارشی خاصی برای استفاده از این کلمه وجود دارد:

1. استفاده درست از فعل: "آوازه شدن" یک فعل حرکتی است و به شکل Passive (غیرفعال) به کار می‌رود. به این معنا که موضوعی توسط دیگران یا عوامل خارجی شناخته و مورد توجه قرار می‌گیرد.

2. ترکیب با دیگر کلمات: این کلمه می‌تواند با دیگر فعل‌ها، قیدها و صفات ترکیب شود. به عنوان مثال:

   • "او با تلاش زیاد آوازه شد."
   • "آوازه او به سرعت در بین مردم پخش شد."

3. قید زمان: برای مشخص کردن زمان وقوع اتفاق، می‌توان از قیدهای زمان استفاده کرد:

   • "در آن زمان، او به ناگاه آوازه شد."

4. معنای مجازی: می‌توان از این کلمه به صورت مجازی نیز استفاده کرد، به معنای ایجاد شهرت یا شناخته شدن در حیطه‌های مختلف:

   • "این اختراع باعث آوازه شدن نام او در میان دانشمندان شد."
5. نکات نگارشی: در نوشتار فارسی، باید از علائم نگارشی مناسب استفاده کنید، به ویژه در جملات پیچیده. استفاده از ویرگول برای جداسازی جملات و همچنین استفاده از عناوین نقل قول در صورت بیان نظر دیگران مهم است.

به این ترتیب، "آوازه شدن" کلمه‌ای است که در زبان فارسی دارای غنای معنایی و ساختاری است و با رعایت نکات ذکر شده می‌تواند به خوبی در متون مختلف مورد استفاده قرار گیرد.

1. با تلاش مستمر و پافشاری بر روی هدف‌هایش، توانست به سرعت آوازه شود و در میان مردم شناخته گردد.
2. آثار هنری او در نمایشگاه جهانی به نمایش درآمد و باعث آوازه شدنش در عرصه بین‌المللی شد.
3. با انتشار کتابش، آوازه او به سرعت در جامعه ادبی گسترش یافت و مورد توجه منتقدان قرار گرفت.