کلمات "آورد" و "برد" از فعل‌های مهم و پرکاربرد در زبان فارسی هستند که هرکدام معانی خاص خود را دارند. در زیر به برخی از قواعد و نکات مربوط به این دو کلمه پرداخته می‌شود:

1. آورد

• معنا: "آورد" از فعل "آوردن" به معنای آوردن، به معنای به‌همراه آوردن چیزی به مکان خاصی است.
• صرف فعل: "آورد" در زمان گذشته و برای سوم شخص مفرد (او) به کار می‌رود.
  • مثال: او کتاب را آورد.
• مصدر: مصدر آن "آوردن" است.
• قانون ناهم‌راستایی: در فارسی، فعل "آوردن" معمولاً با حرف اضافه «به» (نشانه مقصد) به کار می‌رود: "کتاب را به مدرسه آورد."

2. برد

• معنا: "برد" از فعل "بردن" به معنای بردن، یعنی انتقال دادن چیزی از یک مکان به مکان دیگر است.
• صرف فعل: "برد" نیز در زمان گذشته و برای سوم شخص مفرد (او) به کار می‌رود.
  • مثال: او کتاب را برد.
• مصدر: مصدر آن "بردن" است.
• قانون ناهم‌راستایی: معمولاً با حرف اضافه «از» (نشانه مبدأ) به کار می‌رود: "کتاب را از خانه برد."

3. نکات نگارشی

• وقتی از "آورد" و "برد" استفاده می‌کنید، توجه به زمینه و معنی جمله مهم است تا بتوانید از این دو کلمه به درستی استفاده کنید.
• رعایت زمان‌ها (ماضی، مضارع و ...) در جملات در تعیین معنای درست این افعال نقش دارد.
• در نوشتار رسمی، به استفاده از این واژه‌ها در جملات پیچیده و یکپارچه توجه کنید و از آوردن جملات غیرمنطقی و مبهم خودداری کنید.

مثال‌های بیشتر:

• او کتاب را آورد و گفت که می‌تواند آن را بخواند.
• او کتاب را از قفسه برداشت و برد به اتاقش.

با رعایت این نکات، می‌توانید از "آورد" و "برد" به درستی و به‌طور مؤثر در نوشتار و گفتار فارسی استفاده کنید.