کلمه "جبین" در زبان فارسی به معنی پیشانی است و در زبان ادبی و شعر نیز معانی زیبایی دارد. در مورد قواعد نگارشی و استفاده از این کلمه، موارد زیر را می‌توان ذکر کرد:

1. استفاده صحیح در جملات: کلمه "جبین" معمولاً به عنوان اسم به کار می‌رود و باید در جملات به صورت درست و متناسب با بافت جمله استفاده شود. مثلاً:

   • "جبین او زیر نور ماه می‌درخشید."

2. استفاده در آثار ادبی: "جبین" به‌خصوص در اشعار و نثرهای ادبی جایگاه ویژه‌ای دارد و ممکن است با دیگر کلمات زیبای فارسی ترکیب شود. مثلاً:

   • "جبین تو گویای عشق است."

3. نکته‌های نگارشی: در نوشتار رسمی و ادبی باید به صحیح‌نویسی و نقطه‌گذاری توجه ویژه‌ای داشت. هنگام استفاده از "جبین"، فراموش نکنید که قواعد عمومی نگارشی دیگر مانند استفاده از ویرگول و نقطه را رعایت کنید.

4. تلفظ صحیح: کلمه "جبین" به صورت /ʤæbiːn/ تلفظ می‌شود و بهتر است در نوشتارهای رسمی ذکر شود که با تصحیح تلفظ به درک بهتر مطلب کمک کند.

با رعایت این موارد، می‌توان از "جبین" به‌درستی و به زیبایی در نوشتار فارسی استفاده کرد.

البته! در اینجا چند مثال برای کلمه "جبین" در جمله آورده شده است:

1. جبین او بر اثر گرمای روز عرق کرده بود.
2. او با محبت به جبین پدرش بوسه زد.
3. جبین او نمایانگر تفکر عمیقش بود.
4. نور خورشید بر جبین او می‌تابید و زیبایی‌اش را دوچندان می‌کرد.
5. در هنگام نماز، جبینش به عبادت فرود آمد.

اگر نیاز به توضیحات بیشتری دارید، خوشحال می‌شوم کمک کنم!