کلمه "زهره جبین" در زبان فارسی به معنای "چهره زیبا" یا "صورت زیبا" است و معمولاً در ادبیات فارسی به عنوان تشبیهی برای توصیف زیبایی به کار می‌رود. در این مورد، قواعد نگارشی و قواعد دستوری مرتبط به شرح زیر است:

1. صحیح‌نویسی: کلمات "زهره" و "جبین" باید به درستی نوشته شوند. "زهره" با "ه" و "جبین" با "ب" نوشته می‌شود.

2. ضبط لغات: استفاده از علامت‌های نگارشی مانند ویرگول یا شبه‌نقطه می‌تواند به تفهیم بهتر کمک کند. به عنوان مثال: "صورت زهره، جبینش".

3. نقطه‌گذاری: در مواردی که این کلمات در وسط جمله قرار دارند، باید به نقطه‌گذاری صحیح و استفاده از ویرگول توجه شود تا جمله به وضوح و روانی بیان شود.

4. ترکیب‌های وصفی: "زهره جبین" به عنوان یک ترکیب وصفی می‌تواند به عنوان صفت برای یک اسم دیگر استفاده شود. به عنوان مثال: "او با چهره‌ای زهره جبین همه را مجذوب خود کرد".

5. توجه به استعمال ادبی: در متون ادبی و شعر، این ترکیب می‌تواند به صورت مختلفی به کار رود و قاعده خاصی برای آن وجود ندارد، بلکه بستگی به خلاقیت نویسنده دارد.

با رعایت این نکات می‌توان از این کلمه به گونه‌ای صحیح و زیبا در نوشته‌های خود استفاده کرد.