کلمه "چرب‌زبانی" یک ترکیب است که معمولاً به معنای بیان شیوای کلام و تفننی در گفتگو به کار می‌رود. در زبان فارسی، این کلمه به صورت "چرب‌زبانی" نوشته می‌شود و دارای موارد نگارشی و قواعد خاصی است:

1. فصل‌گذاری: ترکیب‌های دو یا چند بخشی که در آن‌ها وصفی (چرب) و موصوفی (زبانی) وجود دارد، معمولاً به صورت یک کلمه متصل نوشته می‌شوند.

2. نقطه‌گذاری: در مواقعی که این کلمه در جمله یا متن قرار می‌گیرد، باید توجه شود که جای‌گذاری و ویرگول‌ها به درستی انجام شود. مثلاً: "چرب‌زبانی او باعث جلب توجه دیگران شد."

3. معنی‌داری: در زمینه‌ای که این کلمه استفاده می‌شود، توجه به معنی و سیاق جمله بسیار مهم است. "چرب‌زبانی" معمولاً به معنای اظهار نظر یا بیان احساسات به شکلی جذاب یا فریبنده به کار می‌رود.

4. استفاده در جملات: این کلمه را می‌توان در جملات مختلف به کار برد؛ به عنوان مثال: "از چرب‌زبانی او خسته شدم." یا "چرب‌زبانی او سبب شد که صحبت‌هایش تاثیر بیشتری بگذارد."

5. عدم بکارگیری بیش از حد: در نوشتار رسمی و ادبی، باید توجه داشت که استفاده مکرر از کلمات توصیفی مانند "چرب‌زبانی" می‌تواند نوشتار را غیررسمی و سایه‌دار کند.

با رعایت این قواعد، می‌توانید از کلمه "چرب‌زبانی" به شکلی صحیح و موثر در نوشتار و گفتار خود استفاده کنید.

1. او با چرب زبانی خود توانست مدیر را متقاعد کند که به او مرخصی بدهد.
2. چرب زبانی او در سخنرانی‌هایش باعث شد همه تحت تأثیر قرار بگیرند و به او اعتماد کنند.
3. هر بار که با دوستانش صحبت می‌کرد، چرب زبانی‌اش جلوه‌ای خاص به گفتگوها می‌بخشید.