کلمه "اجازه نامه" در زبان فارسی به معنای مجوز یا سندی است که اجازه‌ای برای انجام کار خاصی را صادر می‌کند. در نوشتار و نگارش این کلمه، باید به نکات زیر توجه کنید:

1. نوشتار صحیح: کلمه "اجازه نامه" به صورت جدا نوشته می‌شود و دو قسمت "اجازه" و "نامه" به وضوح مشخص هستند. در زبان فارسی، ترکیباتی نظیر "اجازه‌نامه" نیز به صورت متصل نوشته می‌شوند، اما معمولاً "اجازه نامه" را به صورت جدا می‌نویسند.

2. نقطه‌گذاری: در صورت استفاده در جملات، جملات باید به درستی نقطه‌گذاری شوند. به عنوان مثال: "من برای سفر به خارج از کشور نیاز به اجازه نامه دارم."

3. صرف و نحو: این کلمه معمولاً در جمله به عنوان مفعول یا اسم معرفه به کار می‌رود. مثلاً: "اجازه نامه من تایید شد."

4. استفاده در متن: هنگام استفاده از "اجازه نامه" در متون رسمی، می‌توان از عبارات مانند "درخواست اجازه نامه" یا "صدور اجازه نامه" استفاده کرد تا مفهوم دقیق‌تری منتقل شود.

به کلی، توجه به این نکات باعث می‌شود که استفاده از "اجازه نامه" در متن‌های فارسی صحیح و استاندارد باشد.

1. برای سفر به خارج از کشور، من نیاز به دریافت یک اجازه نامه از اداره گذرنامه دارم.
2. او قبل از شروع کار در کارخانه، باید اجازه نامه مربوطه را از مدیریت دریافت کند.
3. برای برگزاری یک جشن تولد در پارک، ما باید اجازه نامه‌ای از شهرداری تهیه کنیم.