کلمه "احضار کردن" ترکیبی از یک فعل و یک مصدر است و در زبان فارسی به معنای فراخواندن یا دعوت کردن به حضور استفاده می‌شود. در ادامه به قواعد و نکات نگارشی و نحوی مرتبط با این واژه می‌پردازیم:

1. ساختار: "احضار" مصدر است و "کردن" فعل است که برای ساختن فعل‌های ترکیبی استفاده می‌شود.

2. صرف: "احضار کردن" به شکل‌های مختلفی صرف می‌شود، مثلاً:

   • من احضار می‌کنم
   • تو احضار می‌کنی
   • او احضار می‌کند
   • ما احضار می‌کنیم
   • شما احضار می‌کنید
   • آنها احضار می‌کنند

3. زمان‌ها: این فعل می‌تواند در زمان‌های مختلف به کار برود:

   • گذشته: احضار کردم، احضار کردی، احضار کرد
   • حال: احضار می‌کنم، احضار می‌کنی، احضار می‌کند
   • آینده: احضار خواهم کرد، احضار خواهی کرد، احضار خواهد کرد

4. استفاده در جملات: این واژه معمولاً در جملاتی که به فراخوانی یا دعوت اشاره دارد، به کار می‌رود. به عنوان مثال:

   • "او به جلسه احضار شد."
   • "پلیس متهم را احضار کرد."

5. نکته نگارشی: در نوشتن، توجه به جداسازی کلمه "احضار کردن" و عدم نوشتن آن به صورت "احضارکردن" ضروری است زیرا این امر به وضوح و خوانایی متن کمک می‌کند.

6. ترکیب‌های دیگر: "احضار" به‌عنوان یک کلمه مستقل نیز می‌تواند به‌کار رود، به‌عنوان مثال:
   • "احضار متهم در دادگاه ضروری است."

با رعایت این نکات می‌توانید از "احضار کردن" به‌طور صحیح و مؤثر در نوشتار خود استفاده کنید.