کلمه "خوش‌طبعی" یک واژه ترکیبی در زبان فارسی است که به معنای داشتن طبع خوش یا خوش‌خلق بودن به کار می‌رود. در نگارش صحیح این کلمه، باید به چند نکته توجه کرد:

1. فاصله‌گذاری: "خوش‌طبعی" باید به صورت یک واژه نوشته شود و علامت خط‌ تیره (‌-) در بین "خوش" و "طبعی" قرار می‌گیرد تا نشان دهد که این دو قسمت یک کلمه ترکیبی هستند.

2. تنوع معنایی: این واژه معمولا به صفتی مثبت اشاره دارد که ناشی از رفتار یا خلق و خوی فرد است. در نوشتار رسمی و غیررسمی، می‌توان به جای "خوش‌طبعی" از معادل‌های دیگری نظیر "خوش‌خلق" یا "شادابی" نیز استفاده کرد.

3. نحو و صرف: این واژه در جملات می‌تواند به عنوان اسم استفاده شود. برای مثال: "خوش‌طبعی او باعث جذب دیگران می‌شود."

4. قواعد نگارشی دیگر: در نوشتار، به نگارش صحیح سایر کلمات و جملات نیز توجه داشته باشید و از نوشتن جملات پیچیده دوری کنید تا مفاهیم به‌راحتی قابل درک باشند.

به طور کلی، "خوش‌طبعی" یک کلمه مثبت و دلنشین در زبان فارسی است که به شیوه‌های مختلفی می‌توان از آن استفاده کرد.