کلمه "دارا شکوه" به معنای فردی با طبع بلند یا دارای شکوهمندی است. برای نگارش و استفاده صحیح از این کلمه در متون فارسی، باید به نکات زیر توجه کرد:

1. جدا یا متصل نوشتن: "دارا شکوه" معمولاً به صورت جدا نوشته می‌شود (دارا شکوه)، زیرا شامل دو واژه مستقل است.

2. نحوه تلفظ: واژه "دارا" (با معنی داشتن) و "شکوه" (به معنای عظمت یا جلال) باید به درستی تلفظ شوند.

3. استفاده در جملات: این ترکیب معمولاً به عنوان صفت در کنار اسم‌ها استفاده می‌شود. به عنوان مثال: "او یک دارا شکوه است."

4. قید و صفت: در صورتی که بخواهید به ویژگی‌های شخص یا موضوعی اشاره کنید، می‌توانید از این کلمه به عنوان صفت استفاده کنید. مثلاً "شخصی دارا شکوه که در میدان حاضر بود."

5. نکات نگارشی: در متن‌های رسمی و ادبی، توجه به نگارش صحیح و استفاده از علامات نگارشی به ویژه در جملات طولانی، ضروری است.

به طور کلی، "دارا شکوه" یک ترکیب زیباست که با رعایت اصول نگارشی می‌توان از آن به خوبی در متون مختلف استفاده کرد.