برای کلمه "دستور دادن" که به معنای فرمان یا دستوری صادر کردن است، قواعد و نکات نگارشی زیر را می‌توان در نظر گرفت:

1. جمله‌سازی: این عبارت معمولاً به عنوان یک فعل متداول در جملات استفاده می‌شود. به عنوان مثال:

   • او به معلم دستور داد تا سوالات را توضیح دهد.

2. جملات تعریفی: می‌توانید از "دستور دادن" در جملاتی که به تعریف این عمل می‌پردازند، استفاده کنید:

   • دستور دادن به معنای به کسی فرامی‌نهادن است که کاری را انجام دهد.

3. صرف و نحو: در جملات، "دستور دادن" به عنوان یک فعل ترکیبی به کار می‌رود و می‌تواند با زمان‌های مختلف صرف شود:

   • گذشته: او دستور داد.
   • حال: او دستور می‌دهد.
   • آینده: او دستور خواهد داد.

4. فعل ناظر: توجه داشته باشید که فعل "دستور دادن" به یک فاعل و مفعول نیاز دارد. یعنی معمولاً باید مشخص شود که چه کسی دستور می‌دهد و به چه کسی یا چه چیزی دستور داده می‌شود.

5. نوشتار درست: در نوشتار باید به کلمه "دستور" و "دادن" به عنوان دو جزء این فعل توجه کرد و از جداسازی یا نوشتن آنها به شکل دیگر خودداری کرد.

6. استفاده در متن‌های رسمی: در متن‌های رسمی و اداری، کلمه "دستور دادن" به کرات استفاده می‌شود و باید در نگارش با دقت و رعایت احترام به مقام و موقعیت استفاده شود.

با رعایت این نکات می‌توانید از "دستور دادن" در نگارش خود به شکلی درست و مؤثر استفاده کنید.