عبارت "اخم کردن" در زبان فارسی به معنای ناراحت یا عصبانی شدن و به نشانه نارضایتی با چین و چروک روی پیشانی یا صورت همراه است. در قواعد فارسی و نگارشی، به چند نکته مربوط به این عبارت توجه کنیم:

1. جمله‌سازی: "اخم کردن" معمولاً به عنوان فعل به کار می‌رود و می‌تواند در جملات مختلف استفاده شود. به عنوان مثال:

   • او همیشه وقتی ناراحت است، اخم می‌کند.
   • اخم کردن در یک جلسه‌ی مهم نه مناسب است و نه مؤثر.

2. فعل مرکب: "اخم کردن" یک فعل مرکب است که شامل یک اسم (اخم) و یک فعل (کردن) می‌شود. پیشوند "کردن" کار را به اسم "اخم" نسبت می‌دهد.

3. نحو و صرف: در جملات مختلف، فعل "کردن" باید با توجه به زمان و فاعل جمله صرف شود. به عنوان مثال:

   • او اخم می‌کند.
   • او اخم کرد.
   • آنها در مواجهه با انتقاد، اخم کردند.

4. استفاده از عبارات مرتبط: برای توصیف اخم می‌توان از صفات و عبارات توصیفی استفاده کرد، مانند:

   • "اخم عمیق": برای اشاره به اخمی که نشان‌دهنده‌ی شدت ناراحتی است.
   • "با اخم": برای توصیف حالتی که فرد در حال انجام کارهای دیگر با اخم است.
5. نکات نگارشی:
   • بهتر است به منظور حفظ زیبایی و شیوا بودن زبان، از تکرار مکرر کلمه "اخم" در یک متن خودداری کنید.
   • توجه به ساختار جمله و رعایت قواعد نگارشی در کتابت اهمیت دارد.

با استفاده از این نکات، می‌توان به درستی و به طور مؤثر از عبارت "اخم کردن" در نوشتار و گفتار بهره برد.