کلمه "ذکر خیر" در زبان فارسی به معنای یادآوری خوبی‌ها و صفات نیک یک فرد یا موضوعی است. برای استفاده صحیح از این عبارت و نگارش آن، می‌توان به نکات زیر توجه کرد:

1. استفاده‌ی مناسب: "ذکر خیر" معمولاً در مواقعی به کار می‌رود که درباره فردی یا موضوعی صحبت می‌شود که دارای ویژگی‌های مثبت و نیکو است. برای مثال: «در مورد آن شخصی که همیشه به دیگران کمک می‌کند، ذکر خیرش گرامی است.»

2. نقطه‌گذاری: اگر "ذکر خیر" در وسط یک جمله بیاید، باید از علامت‌های نگارشی (مانند ویرگول) به‌درستی استفاده کنید. به طور مثال: «امروز در جلسه، ذکر خیر از فعالیت‌های خوب او به میان آمد.»

3. زبان رسمی و محاوره‌ای: در زبان‌های رسمی و ادبی، بهتر است از این عبارت با حفظ شکل اصلی آن استفاده کنید. در محاوره نیز ممکن است با تغییرات جزئی یا به صورت مختصرتری بیان شود.

4. نوشته‌های ادبی: اگر در متون ادبی و ادعیه به کار رود، می‌توان آن را به‌خوبی با سایر عناصر متنی تلفیق کرد: «در میان همه یادها، ذکر خیر او برجسته‌تر است.»

5. صرفه‌جویی در کلمات: در مواردی که نیاز به اختصار دارید، می‌توان از عبارت‌های کوتاه‌تر مثل "خیر او" یا "سیره نیک وی" استفاده کرد، اما باید توجه داشت که این مختصرسازی ممکن است از بار معنایی عبارت بکاهد.

در نهایت، توجه به بافت جمله و موقعیت اجتماعی نیز در کاربرد این عبارت بسیار مهم است.