کلمه "زمین بایر" در زبان فارسی به معنای زمینی است که آباد نیست، خشک شده یا غیرقابل کشت و کار است. در نوشتار و قواعد فارسی، نکات زیر در استفاده از این عبارت اهمیت دارد:

1. نحو و ساختار: عبارت "زمین بایر" به شکل صحیحی ترکیب شده است. "زمین" اسم و "بایر" صفت است که توصیف‌کننده شرایط زمین می‌باشد.

2. فاصله‌گذاری: بین "زمین" و "بایر" باید یک فاصله وجود داشته باشد زیرا این دو واژه به‌صورت جدی می‌آیند.

3. نگارش: این عبارت باید به صورت درست و بدون خطاهای املایی نوشته شود. نگارش صحیح آن "زمین بایر" است.

4. نوع ترکیب: "زمین بایر" یک ترکیب نکره است؛ اگر بخواهید به طور خاص به یک زمین بایر اشاره کنید، می‌توانید از "آن زمین بایر" یا "این زمین بایر" استفاده کنید.

5. معنا و مفهوم: "بایر" به معنای کشت نشدنی و غیرقابل استفاده بودن است، پس در متنی که از این کلمه استفاده می‌شود، باید دقت شود که این مفهوم به درستی منتقل شود.

6. توجه به کلیت متن: هنگام استفاده از این عبارت در متن‌های ادبی یا علمی، باید مطمئن شوید که بافت متن با موضوع و مفهوم "زمین بایر" تناسب دارد و به خوبی توصیف شده است.

در نهایت، استفاده از "زمین بایر" بستگی به زمینه و محتوای مورد نظر دارد، ولی به‌طور کل باید به دقت و صحت نگارشی توجه شود.