سپیده

کلمه "سپیده" در زبان فارسی به معنای نور صبح یا صبحگاهی است. در مورد این کلمه و نگارش آن، قواعد و نکاتی وجود دارد که به شرح زیر است:

1. نحوه نوشتن:

   • کلمه "سپیده" به صورت پیوسته و به شکل صحیح همین‌گونه نوشته می‌شود.

2. جمله‌سازی:

   • می‌توان از "سپیده" در جملات مختلف استفاده کرد. به عنوان مثال: "سپیده دم به آسمان نگاهی انداختیم."

3. نکات نگارشی:

   • در جملات، کلمه "سپیده" می‌تواند به عنوان اسم خاص یا عام به کار رود. در صورت استفاده به عنوان اسم خاص (مثلاً نام شخص)، معمولاً نیازی به استفاده از حروف بزرگ نیست.
   • حتماً توجه کنید که کلمه در سیاق مناسب قرار گیرد تا مفهوم درست را منتقل کند.

4. مترادف‌ها و متضادها:

   • مترادف‌ها: صبح، صبحگاه.
   • متضادها: شب، تاری.
5. تلفظ:
   • تلفظ صحیح این کلمه به صورت "سپیده" و با تأکید بر هجاهای آن است.

با رعایت این نکات می‌توان استفاده صحیح و مؤثری از کلمه "سپیده" در متن‌های فارسی داشت.

البته! در اینجا چند مثال برای کلمه "سپیده" در جمله آورده شده است:

1. سپیده دم، آسمان به رنگ مایل به قرمز درآمد و نشانه‌ای از آغاز روز جدید بود.
2. با سپیده روشنایی، پرندگان شروع به آواز خواندن کردند و روز تازه‌ای آغاز شد.
3. سپیده، نام دختر زیبایی است که همیشه لبخند بر لب دارد.
4. در سپیده صبح، می‌توان زیبایی‌های طبیعت را بهتر مشاهده کرد.

اگر به مثال‌های بیشتری نیاز دارید، خوشحال می‌شوم کمک کنم!