کلمه "سپیده دم" به معنای روشنایی صبح است و در زبان فارسی به صورت جدی و رسمی مورد استفاده قرار می‌گیرد. در اینجا به برخی از نکات قواعدی و نگارشی در مورد این ترکیب می‌پردازیم:

1. نوشتار درست: "سپیده دم" باید با فاصله نوشته شود زیرا این دو واژه به صورت مستقل معنا دارند و به عنوان یک ترکیب خاص شناخته نمی‌شوند. بنابراین نوشتن آن به صورت "سپیددم" نادرست است.

2. نقش واژه‌ها: در این ترکیب، "سپیده" نه تنها به معنای روشنایی صبح است بلکه به حالت روشن و سفید نیز اشاره دارد. "دم" به معنای زمان یا لحظه است. بنابراین ترکیب "سپیده دم" به مفهوم لحظه‌ای اشاره دارد که صبحگاهان و روشنایی آغاز می‌شود.

3. استفاده در جملات: این ترکیب معمولاً در ادبیات فارسی و نثر و شعر مورد استفاده قرار می‌گیرد. به عنوان مثال:

   • "در سپیده دم، پرندگان آوای خود را آغاز کردند."
   • "سپیده دم، روز جدیدی را نوید می‌دهد."

4. فعل‌های وابسته: معمولاً فعل‌هایی که با "سپیده دم" مرتبط می‌شوند، شامل فعل‌هایی هستند که بیان‌گر آغاز یا شروع هستند. به عنوان مثال: "نقاشی کردن سپیده دم" یا "تجلی سپیده دم".

5. تشبیه و تصویرسازی: در نگارش ادبی، "سپیده دم" می‌تواند به عنوان نمادی از امید، نوید و آغاز جدید تلقی شود. این ترکیب معمولا در اشعار و متون ادبی برای تصویرسازی و تشبیه استفاده می‌شود.

با توجه به این نکات، می‌توان گفت که "سپیده دم" یک ترکیب زیبا و معنادار در زبان فارسی است که در نگارش رسمی و ادبی به کار می‌رود.