کلمه "سراج" در فارسی به معنای چراغ یا نورافکن است و به ویژه در متون قدیمی و شعرها کاربرد دارد. در اینجا به نکاتی درباره قواعد فارسی و نگارشی مرتبط با کلمه "سراج" اشاره می‌کنم:

1. جنس کلمه: "سراج" اسم مذکر است.

2. صرف و نحو: این کلمه می‌تواند به عنوان مفعول، فاعل، یا موصوف در جمله به کار رود. به عنوان مثال:

   • فاعل: "سراج در شب روشن بود."
   • مفعول: "او سراج را روشن کرد."

3. جمع: جمع "سراج" به صورت "سراج‌ها" یا "سراجات" است.

4. نقش مجازی: در ادبیات فارسی، "سراج" می‌تواند به عنوان نماد نور و راهنمایی نیز به کار برود.

5. قافیه و وزن: در شعر فارسی، این کلمه می‌تواند در قالب قافیه و وزن مناسب قرار گیرد.

6. کاربرد در عبارات: عباراتی همچون "سراج نور" یا "سراج هدایت" می‌توانند برای تشبیه یا توصیف استفاده شوند.

در نهایت، مانند هر اسم دیگری، استفاده درست از "سراج" در جملات و متن‌های فارسی به رعایت قواعد دستوری و نگارشی بستگی دارد.

البته! در اینجا چند مثال برای کلمه "سراج" در جمله آورده شده است:

1. سراج روشنایی بخش دل‌ها است و در تاریکی‌ها راه را نشان می‌دهد.
2. در شب‌های تاریک، نور یک سراج می‌تواند مسیر را روشن کند.
3. او در اندیشه‌اش مانند یک سراج می‌درخشد و به دیگران الهام می‌بخشد.
4. در فرهنگ ما، سراج به معنی چراغ یا نور است که نماد هدایت و روشنی می‌باشد.
5. سراج شاعر در اشعارش به زیبایی‌های زندگی و عشق اشاره کرده است.

اگر سوال دیگری دارید یا نیاز به مثال‌های بیشتری دارید، خوشحال می‌شوم کمک کنم!