سراج

کلمه "سراج" در فارسی به معنای چراغ یا نورافکن است و به ویژه در متون قدیمی و شعرها کاربرد دارد. در اینجا به نکاتی درباره قواعد فارسی و نگارشی مرتبط با کلمه "سراج" اشاره می‌کنم:

1. جنس کلمه: "سراج" اسم مذکر است.

2. صرف و نحو: این کلمه می‌تواند به عنوان مفعول، فاعل، یا موصوف در جمله به کار رود. به عنوان مثال:

   • فاعل: "سراج در شب روشن بود."
   • مفعول: "او سراج را روشن کرد."

3. جمع: جمع "سراج" به صورت "سراج‌ها" یا "سراجات" است.

4. نقش مجازی: در ادبیات فارسی، "سراج" می‌تواند به عنوان نماد نور و راهنمایی نیز به کار برود.

5. قافیه و وزن: در شعر فارسی، این کلمه می‌تواند در قالب قافیه و وزن مناسب قرار گیرد.

6. کاربرد در عبارات: عباراتی همچون "سراج نور" یا "سراج هدایت" می‌توانند برای تشبیه یا توصیف استفاده شوند.

در نهایت، مانند هر اسم دیگری، استفاده درست از "سراج" در جملات و متن‌های فارسی به رعایت قواعد دستوری و نگارشی بستگی دارد.