عبارت "از صحرا جستن" و "از صحرا یافتن" از لحاظ قواعد فارسی و نگارشی به صورت زیر تحلیل می‌شوند:

1. از صحرا جستن:

   • جستن: فعل است و به معنای «پرش کردن» یا «گریختن» است. این فعل به صورت گویشی یا ادبی استفاده می‌شود و می‌تواند معنای کنایه‌ای نیز داشته باشد. برای مثال، می‌تواند به معنای فرار از یک وضعیت دشوار یا اجتناب از مشکلات باشد.
   • از صحرا: پیشوند «از» نشان‌دهنده‌ی مبدأ یا منبع است. «صحرا» به معنی بیابان یا دشت معانی دیگر نیز دارد.
2. از صحرا یافتن:
   • یافتن: فعل است و به معنای «پیدا کردن» است. این فعل به طور عمومی و در معنای واقعی به کار می‌رود و می‌تواند به پیدا کردن چیزی در صحرا اشاره کند.
   • از صحرا: مشابه مورد قبل، نشان‌دهنده‌ی مبدأ یا منبع است و بر ارتباط فعل با محیط صحرا تأکید می‌کند.

نکات نگارشی و قواعدی:

• فعل و زمان: مهم است که فعل‌های جستن و یافتن به درستی با زمان و شخص مناسب ترکیب شوند. به عنوان مثال، در جملات مختلف می‌توان آنها را به اشکال مختلف (گذشته، حال، آینده) بکار برد.
• استفاده از حروف اضافه: در هر دو عبارت، حروف اضافه به درستی از نظر معنایی استفاده شده‌اند.
• ارتباط معنایی: هر دو عبارت به نوعی به تعامل بین شخص و محیط (صحرا) اشاره دارند، اما با معانی متفاوت. "جستن" بیشتر به معنای فعالیت فیزیکی و "یافتن" به معنای کشف یا شناسایی است.

مثال‌ها:

• او از صحرا جست و به کوه‌ها رسید.
• او از صحرا یافت و گنجینه‌ای پنهان کشف کرد.

با توجه به این قواعد و تحلیل‌ها، می‌توانید این عبارات را در جملات و متون خود به درستی استفاده کنید.