کلمه "شفا" که به معنای عافیت و بهبودی در زبان فارسی است، به صورت صحیح و رایج "شفا" نوشته می‌شود. با توجه به قواعد نگارشی و املایی زبان فارسی، در اینجا نکات مربوط به کلمه "شفا" آورده می‌شود:

1. نحوه نوشتار: کلمه "شفا" بدون اضافه کردن حرف "ء" نوشته می‌شود. پس از حروفی مانند "ا"، "و" و "ی" معمولاً حرف همزه (ء) به کار نمی‌رود مگر در موارد خاص.

2. جنس کلمه: "شفا" یک اسم است و به معنی بهبودی و عافیت اشاره دارد.

3. مجموعه و صرف: جمع کلمه "شفا" به صورت "شفاها" (غیررسمی) یا "شفا‌ها" (رسمی) ممکن است نوشته شود، اما بیشتر در زبان محاوره‌ای به کار می‌رود.

4. استفاده در جملات: "به دعا و نیایش، شفا یافت." یا "شفای او به تدبیر پزشکان بستگی دارد."

5. نکته املایی: از نظر املایی، نوشتن "شفاء" (با ء) در فارسی متداول نیست و در اکثر متون رسمی و غیررسمی، "شفا" استفاده می‌شود.

در نتیجه، شکل صحیح و استاندارد کلمه "شفا" است و استفاده از "شفاء" در فارسی معمولاً نادرست محسوب می‌شود.