کلمه «ظرف آب» یک ترکیب noun (اسم) است که شامل دو جزء اصلی است: «ظرف» و «آب». در بررسی قواعد و نگارشی این ترکیب، می‌توان نکات زیر را مد نظر قرار داد:

1. معنی: «ظرف آب» به معنای وسیله‌ای است که برای نگهداری یا سرو آب استفاده می‌شود. این ترکیب می‌تواند به انواع مختلفی از ظروف اشاره داشته باشد، مانند لیوان، بشقاب، بطری و غیره.

2. ترکیب: در زبان فارسی، ترکیب‌های صفت و موصوف یا اسم و اسم، معمولاً به صورت شناخته شده و منطقی به کار می‌روند. در اینجا، «ظرف» به عنوان اسم اصلی و «آب» به عنوان اسم توصیفی یا قیدی در نظر گرفته می‌شود.

3. نقطه‌گذاری: در نوشتار، حروف و نشانه‌های نگارشی به درستی باید استفاده شوند. در این مورد، کلمه «ظرف آب» به صورت یک‌دست بدون فاصله بین دو کلمه نوشته می‌شود.

4. جمع و مفرد: کلمه «ظرف» می‌تواند به صورت جمع (ظروف) نیز به کار برود، و در این صورت ترکیب به «ظروف آب» تبدیل می‌شود.

5. هنگام استفاده در جمله: این ترکیب می‌تواند به راحتی در جملات پیوسته قرار گیرد. به عنوان مثال: «من ظرف آب را روی میز گذاشتم.»

6. استفاده‌ی مجازی: در برخی زمینه‌ها، «ظرف آب» ممکن است به معنای شرایطی مانند حقایق یا واقعیت‌هایی که در زندگی وجود دارند، به کار رود.

با توجه به این نکات، می‌توان به خوب فهمید که «ظرف آب» چه کاربردها و مفاهیم مختلفی در زبان فارسی دارد.