کلمه "عارض افروختن" به معنای ایجاد یا برافروختن عارض یا مانع است. این ترکیب می‌تواند در متون ادبی و شاعری دیده شود. در ادامه به برخی از نکات نگارشی و قواعد مرتبط با این کلمه می‌پردازیم:

1. ترکیب‌های فعل و اسم: در زبان فارسی، ترکیب‌های فعلی معمولاً به صورت فعل + اسم یا اسم + فعل نوشته می‌شوند. در این مورد، "عارض" به عنوان اسم و "افروختن" به عنوان فعل عمل می‌کند.

2. نقطه‌گذاری: هنگام استفاده از این ترکیب در جملات، باید به نقطه‌گذاری مناسب توجه کرد. اگر این ترکیب در وسط جمله قرار گیرد، باید در نظر داشته باشید که جملات بیشتری را به هم متصل کنید.

3. توجه به معنا: در کاربردهای مختلف، ممکن است این کلمه معناهای متفاوتی داشته باشد. بنابراین لازم است که در استفاده از آن، سیاق و بافت متن را در نظر بگیرید.

4. استفاده در شعر و ادبیات: این ترکیب می‌تواند به‌طور خاص در متون ادبی و شعری استفاده شود، که در این حالت تأکید بر زیبایی و بلاغت کلام اهمیت دارد.

5. تناسب با زمان: در صورت استفاده از این کلمه در زمان‌های مختلف (ماضی، مضارع، مستقبل)، باید تصریف فعل را به درستی اعمال کنید.

به‌عنوان مثال:

• «او عارض افروخت و به خاطر این کار، همه متوجه شدند.»
• «چرا باید عارض افروخت و مشکلات را دوچندان کرد؟»

استفاده دقیق و درست از ترکیبات و واژگان در زبان فارسی باعث زیبایی و ارتباط مؤثرتر می‌شود.

1. در عصر غروب، آتش‌افروزان عارض افروختن شعله‌های سرخ را بر فراز کوه‌های بلند آغاز کردند.
2. با تماشای آثار هنری آن عارض افروخته، حس شگفت‌انگیزی در دلش به وجود آمد.
3. او با کلماتش به گونه‌ای عارض افروخت که جمعیت را مسحور کرد و همه را به تفکر واداشت.