کلمه "عرق" در زبان فارسی معانی و کاربردهای مختلفی دارد و در نوشتار و گفتار می‌توان به شیوه‌های متنوعی از آن استفاده کرد. در زیر به برخی قواعد و نکات نگارشی مربوط به این کلمه اشاره می‌کنیم:

1. نحوه نوشتن: کلمه "عرق" به همین شکل نوشته می‌شود و نیازی به ابتدای بزرگ یا دیگر تغییرات در نوشتار ندارد، مگر در موارد خاص مثل شروع جمله.

2. معانی:

   • عرق به معنای مایعی که از بدن انسان در اثر گرما یا فعالیت ترشح می‌شود.
   • در معنای دیگر، به نوشیدنی‌های الکلی نیز اشاره دارد.

3. ترکیبات:

   • "عرق کردن": به معنای عرق دادن بدن در اثر گرما یا فعالیت.
   • "عرق نعناع"، "عرق بیدمشک" و...: به معنی نوشیدنی‌های گیاهی که از تقطیر گیاهان به دست می‌آیند.

4. نکات نگارشی:

   • در جملات، معمولاً پس از واژه "عرق" می‌توان از علامت‌های نگارشی مناسب استفاده کرد (نقطه، ویرگول و غیره) تا ارتباط معنایی جملات روشن‌تر شود.
   • در استفاده از "عرق" به عنوان اسم، توجه به جمع و مفرد آن نیز مهم است. جمع آن "اعراق" است، ولی در صحبت‌های عامیانه کمتر استفاده می‌شود.
5. تعارض معنایی:
   • در متون علمی و ادبی، باید به دقت از معانی مختلف "عرق" استفاده کرد تا از بروز ابهام جلوگیری شود.

با رعایت این نکات می‌توانیم به نحوی اصولی و صحیح از کلمه "عرق" در نوشتار و گفتار فارسی بهره‌ ببریم.

1. بعد از یک روز طولانی کار در زیر خورشید، عرق بر پیشانی‌اش نشسته بود.
2. عرق توکیو یکی از خوشمزه‌ترین و پرطرفدارترین نوشیدنی‌های محلی است.
3. او برای کاهش استرس، عرق گیاهی را به عنوان یک راه حل طبیعی انتخاب کرد.