کلمه "عزلت گزیدن" به معنای انزوا و دوری از جامعه و مردم است. در زیر به برخی از قواعد فارسی و نگارشی مربوط به این عبارت اشاره می‌کنم:

1. ترکیب واژه‌ها: "عزلت" به معنای انزوا، و "گزیدن" به معنای انتخاب کردن یا نشستن است. این دو واژه به صورت ترکیبی به یک مفهوم خاص اشاره دارد.

2. نحوه استفاده: می‌توان این عبارت را به صورت‌های مختلف در جمله به کار برد:

   • "او در سن جوانی عزلت گزید."
   • "بسیاری از عرفا به عزلت گزیدن و تفکر درونی می‌پرداختند."

3. نگارش صحیح: این اصطلاح در متن‌های رسمی و ادبی به‌عنوان یک عبارت معتبر و درست استفاده می‌شود و باید از اشتباهات نوشتاری و دستوری در استعمال آن پرهیز کرد.

4. مترادف‌ها: گاهی می‌توان از واژه‌های مشابه مانند "انزوا" یا "تک‌نشینی" به جای "عزلت" استفاده کرد، اما باید توجه داشت که معنای دقیق و بار معنایی هر کلمه ممکن است فرق کند.

5. جملات توصیفی: برای توضیح بیشتر به کار بردن این واژه در توصیف حالات و احساسات شخصیت‌ها مناسب است:
   • "او به دنبال آرامش خاطر، عزلت گزید و به تأمل در زندگی پرداخت."

استفاده درست و به جای این واژه می‌تواند به غنای متن‌های ادبی و فرهنگی کمک کند.