واژه «عصبی مزاج» به معنای فردی است که به راحتی عصبانی می‌شود و دارای حالت‌های روحی ناپایدار است. در نگارش این واژه، باید به قواعد زیر توجه کرد:

1. فاصله‌گذاری: بین دو واژه «عصبی» و «مزاج» باید فاصله بیفتد، زیرا هر کدام به‌تنهایی یک واژه محسوب می‌شوند.

2. استفاده از نشانه‌های نگارشی: در صورتی که جمله‌ای با این عبارت آغاز می‌شود یا نیاز به علامت نگارشی خاصی دارد، می‌توان از ویرگول یا نقطه استفاده کرد.

3. حالت توصیفی: معمولاً واژه «عصبی مزاج» به عنوان یک صفت در جملات به کار می‌رود. بنابراین، باید به صحت گرامری و نحوه‌ی استفاده از آن در جمله توجه کرد.

4. نکته‌سنجي در مورد جملات: مواقعی که این عبارت در جملات به کار می‌رود، بهتر است به ساختار جمله و هماهنگی آن با این عبارت دقت کنید تا مفهوم درستی انتقال یابد.

مثال:

• او فردی عصبی مزاج است و به سرعت عصبانی می‌شود.
• به خاطر عصبی مزاج بودنش، در موقعیت‌های تنش‌زا زودتر واکنش نشان می‌دهد.

با رعایت این قواعد، می‌توانید به درستی از کلمه «عصبی مزاج» استفاده کنید.