«علم الفقه» یک ترکیب عربی است که به معنای «علم فقه» یا «علم قوانین و احکام شرعی» به کار می‌رود. در زبان فارسی، رعایت نکات نگارشی و دستوری برای نوشتن این ترکیب مهم است. در زیر به چند قاعده و نکته اشاره می‌کنم:

1. کتابت کلمات عربی: در متون فارسی، کلمات عربی معمولاً به خط عربی نوشته می‌شوند. با این حال، در صورت استفاده از آنها در متون فارسی، توصیه می‌شود که به صورت «علم فقه» نوشته شوند.

2. حروف اضافه: اگر بخواهیم عبارات بیشتری را به «علم الفقه» اضافه کنیم، باید به قواعد استفاده از حروف اضافه دقت کنیم. برای مثال، می‌توانیم بگوییم: «علم فقه در دوران اسلامی» یا «اهمیت علم فقه».

3. استفاده از علائم نگارشی: در جملات، از علائم نگارشی مانند ویرگول، نقطه‌گذاری و... به درستی استفاده شود. مثلاً: «فقه، علم استنباط احکام شرعی است و علم فقه، یکی از مهم‌ترین علوم اسلامی به شمار می‌رود.»

4. سازگاری با زبان فارسی: اگرچه علم فقه یک عبارت عربی است، هنگام استفاده از آن باید تلاش کرد که جملات به زبان فارسی جریان داشته باشند. مثلاً: «علم فقه، قواعد و اصولی را برای زندگی مسلمانان تعیین می‌کند.»

5. توجه به معنی: در نوشتار خود به مفهوم دقیق «علم الفقه» توجه کنید و در موقع غیررسمی‌تر به معانی و مفاهیم مرتبط اشاره کنید.

این نکات می‌تواند به نگارش بهتر و دقیق‌تر در مورد «علم الفقه» کمک کند.