کلمه "غریب" به عنوان صفت و "اشمار" به عنوان فعل در زبان فارسی استفاده می‌شود. در زیر به نکات نگارشی و زبانی مربوط به این کلمات اشاره می‌شود:

1. غریب:

   • به معنای ناآشنا، دورافتاده یا غربت‌زده است.
   • در جملات به عنوان صفت می‌تواند به توصیف اسم‌ها بپردازد:
     • مثال: "او در یک شهر غریب زندگی می‌کند."
2. اشمار:
   • "اشمار" از فعل "شمردن" به معنای شمارش و محاسبه است.
   • به صورت امری (دستوری) نیز می‌تواند استفاده شود:
     • مثال: "مواردی که ذکر شد، اشمار کن!"

نکات نگارشی:

• فاصله بین کلمات: در نوشتار فارسی، بین کلمات یک فاصله قرار داده می‌شود.
• نقطه‌گذاری: جملات باید با نقطه یا علامت‌های دیگر پایان یابند تا خوانایی بهتر شود.
• هم‌نوایی صفت و اسم: معمولاً صفت باید قبل از اسم بیاید: "غریب" + "شهر".

مثال کلی:

"در یک شب غریب، او شروع به اشمار کردن ستاره‌ها کرد."

این جمله هم به زیبایی کلمات را در کنار هم قرار داده و هم از نظر نگارشی صحیح است.