کلمه "غیر منقطع" در زبان فارسی به معنای "غیر متوقف" یا "پیوسته" است و معمولاً در متون علمی، ادبی، یا فلسفی استفاده می‌شود. برای استفاده صحیح از این ترکیب، توجه به چند نکته نگارشی و قواعدی ضروری است:

1. استفاده از ویرگول: در مواقعی که "غیر منقطع" بخشی از یک جمله طولانی یا لیست باشد، بهتر است از ویرگول برای جداسازی آن از سایر اجزای جمله استفاده شود.

2. نحوه نوشتار: "غیر" و "منقطع" به صورت جدا از هم نوشته می‌شوند و نباید به هم وصل شوند.

3. قید و فعل: "غیر منقطع" معمولاً به عنوان صفت استفاده می‌شود و می‌تواند قیدی برای یک فعل یا اسم باشد. در این صورت باید با نام یا فعلی که توصیف می‌کند هماهنگی داشته باشد.

4. جایگاه در جمله: معمولاً این ترکیب می‌تواند در قبل یا بعد از اسم قرار بگیرد، اما جایگاه آن بستگی به ساختار جملات و بر حسب نیاز مؤلف دارد.

5. رعایت قواعد نگارشی: در نوشتن متون، دقت به قواعد نگارشی مانند حروف بزرگ و کوچک، نشانه‌گذاری و دیگر بندهای نگارشی نیز اهمیت دارد.

مثال:

• "این سیستم ارتباطی، غیر منقطع و پیوسته است."
• "او به دلیل غیر منقطع بودن تلاش‌هایش به موفقیت رسید."

با رعایت این نکات می‌توانید به درستی از "غیر منقطع" در جملات فارسی استفاده کنید.