عبارت "فراخ عیش" متشکل از دو واژه است که هرکدام معانی خاص خود را دارند. در اینجا به بررسی هر یک و همچنین نکات نگارشی مربوط به این عبارت می‌پردازیم:

1. فراخ: این واژه به معنی وسیع، گسترده یا بزرگ است. در زبان فارسی، معمولاً به هنگام توصیف فضایی بزرگ یا احساس آزادی به کار می‌رود.

2. عیش: این کلمه به معنای لذت، خوشی یا خوش‌گذرانی است. در ادبیات فارسی، به‌ویژه در شعر، به وفور از این واژه استفاده می‌شود.

نکات نگارشی:

• فاصله‌گذاری: در نگارش این عبارت، نباید فاصله‌ای بین دو واژه "فراخ" و "عیش" وجود داشته باشد، مگر اینکه بخواهید آن را در یک جمله یا متن به کار ببرید که در این صورت، فاصله استاندارد است.

• نوشتار صحیح: درست نوشتن این عبارت به صورت "فراخ عیش" است و برای اطمینان از صحت در نوشتار فارسی، باید به قواعد املایی و نگارشی توجه کرد.

• استفاده در جملات: این عبارت می‌تواند به عنوان توصیف کیفیت زندگی یا فضای خوشی به کار رود. مثلاً: "در آن سرزمین، فراخ عیش بر همگان حاکم بود."

با توجه به این نکات، استفاده از عبارت "فراخ عیش" در زبان فارسی می‌تواند به توصیف حالاتی از خوشی و رضایت کمک کند.

۱. در باغی که گل‌ها به رنگ‌های شاداب می‌درخشیدند، میهمانی فراخ عیش برپا بود و همه از صمیم قلب شاد بودند.
۲. او در روز تولدش تصمیم گرفت تا یک مهمانی فراخ عیش برگزار کند و دوستانش را به یک روز بی‌نظیر دعوت کند.
۳. زندگی فراخ عیشی را برای خودش خلق کرده بود، جایی که خوشحالی و آرامش به طور همزمان جریان داشت.