کلمه "فرو دویدن" از دو بخش "فرو" و "دویدن" تشکیل شده است. در اینجا به بررسی قواعد فارسی و نگارشی این ترکیب می‌پردازیم:

1. معنی و کاربرد: "فرو دویدن" به معنای دویدن به سمت پایین یا پایین آمدن با سرعت است. این ترکیب معمولاً در متون ادبی یا توصیفی به کار می‌رود.

2. نحو: "فرو" به عنوان قید و "دویدن" به عنوان فعل عمل می‌کند. معمولاً در جملات، فاعل و مفعول به وضوح مشخص می‌شوند، برای مثال: «او فرو دوید».

3. زمان: مانند دیگر افعال، "فرو دویدن" می‌تواند در زمان‌های مختلف صرف شود:

   • حال: او فرو می‌دود.
   • گذشته: او فرو دوید.
   • آینده: او فرو خواهد دوید.

4. تکیه‌گذاری: در نوشتار فارسی، معمولاً به تکیه‌گذاری بر روی کلمات توجه می‌شود. در "فرو دویدن"، می‌توان تکیه را بر روی "دویدن" گذاشت تا تأکید بر عمل دویدن به سمت پایین باشد.

5. نگارش: هنگام نگارش این ترکیب، باید توجه داشت که بین "فرو" و "دویدن" فاصله وجود دارد و به صورت جدا نوشته می‌شوند.

با توجه به موارد فوق، در استفاده از ترکیب "فرو دویدن"، به معنای آن، صرف، و نگارش صحیح آن دقت کنید.