کلمه "قائم" به‌عنوان یک واژه فارسی، معانی و کاربردهای مختلفی دارد و قواعد نگارشی و دستوری آن به موارد زیر بستگی دارد:

1. املا: کلمه "قائم" به همین شکل نوشته می‌شود و نباید به هیچ شکلی تغییر کند. همچنین از نظر املاء باید توجه داشت که نگارش آن با "ق" شروع می‌شود و به "م" ختم می‌شود.

2. مشتقات: این کلمه می‌تواند به‌عنوان صفت و به شکل‌های مختلفی در جملات به کار رود. مثلاً می‌توان به صورت "قائم به‌کار" یا "قائم مقام" اشاره کرد.

3. تلفظ: معمولاً تلفظ این واژه به شکل "قائِم" با تاکید بر "ا" می‌باشد.

4. کاربرد: "قائم" معمولاً به معنای "ایستاده"، "برقرار" یا در زمینه‌های دینی به معنای "مهدی(عج)" نیز به کار می‌رود. جملات متعددی می‌توان برای آن ساخت، مانند:

   • "او همیشه قائم و راست است."
   • "قائم مقام باید بر اساس اصول رفتار کند."
5. نکات نگارشی: در نوشتار رسمی، از واژه‌های مرتبط با "قائم" می‌توان در جملات به درستی استفاده کرد و به ساختار جملات و صورت استفاده صحیح از نحوه ویرگول‌گذاری و فاصله‌گذاری توجه داشت.

اگر سوال خاصی در خصوص استفاده یا معانی این واژه دارید، می‌تونید بیان کنید تا دقیق‌تر پاسخ دهم.

1. در این پروژه، هدف ما ایجاد یک ساختمان قائم و مستحکم است که بتواند در برابر زلزله مقاوم باشد.
2. او به عنوان یک رهبر قائم و معتبر در جامعه شناخته می‌شود و همیشه به جوانان راهنمایی می‌کند.
3. در تاریخ ایران، شخصیت‌های بسیاری وجود دارند که به عنوان قائم مقام و مسئول در اداره کشور فعالیت کرده‌اند.