کلمات "صائم النهار" و "قائم اللیل" به زبان عربی هستند و در متون اسلامی به مفهوم‌هایی مانند روزه‌دار روز و قائم شب (نماز شب‌خوان) اشاره دارند. هنگامی که این عبارات به فارسی می‌آیند، باید توجه به قواعد نگارشی و ساختاری فارسی داشته باشید.

نکات نگارشی:

1. استفاده از نشانه‌ها: اگر این عبارات را در متن فارسی استفاده می‌کنید، بهتر است آنها را بدون نشانه‌های عربی (چون حروف اضافی در عربی مانند "ال") به کار ببرید یا معادل‌های فارسی آن را استفاده کنید.

2. ترجمه و تفسیر: در صورتی که خواننده فارسی‌زبان ممکن است با این عبارات آشنا نباشد، بهتر است توضیحی برای آنها ارائه دهید. مثلاً:

   • "صائم النهار" = "روزه‌دار روز" (به معنای کسی که در روز روزه است)
   • "قائم اللیل" = "قائم شب" (به معنای کسی که در شب نماز می‌خواند)

3. عدم تفکیک: در نوشتن این عبارات در یک متن، از تفکیک آنها پرهیز کنید و به شکل یک عبارت کلی بنویسید، مگر اینکه بخواهید هر یک را جداگانه تبیین کنید.

4. رعایت قواعد دستور زبان فارسی: در ترکیب این عبارات با دیگر جملات فارسی، باید قواعد دستور زبان را رعایت کنید. مثلاً:
   • اگر جمله‌ای بنویسید که شامل این عبارات باشد، باید روی ساختار صحیح جمله فارسی تمرکز کنید.
   • مثال: "او صائم النهار و قائم اللیل است."

با رعایت این نکات، می‌توانید از این عبارات در نوشته‌های خود به درستی استفاده کنید.