کلمه "قائم‌مقام" به معنی کسی است که در غیاب مقام یا رئیس، وظایف او را انجام می‌دهد. در فارسی، این کلمه به صورت زیر نوشته و تلفظ می‌شود:

نگارش:

• قائم‌مقام (با نیم‌فاصله بین "قائم" و "مقام")

قواعد نگارشی:

1. نیم‌فاصله: بین "قائم" و "مقام" باید نیم‌فاصله (استفاده از کلید "Ctrl" و "Shift" و "مخصوص" یا "Ctrl" و "Shift" و "فاصله") استفاده شود تا این دو کلمه به‌صورت یک کلمه واحد شناخته شوند.

2. حروف بزرگ: معمولاً کلمه "قائم‌مقام" در متون رسمی با حرف اول بزرگ نوشته نمی‌شود، مگر اینکه در ابتدای جمله قرار گیرد یا عنوان خاصی باشد.

3. استفاده در جملات: این کلمه معمولاً در متون اداری و رسمی استفاده می‌شود. مثلاً:

   • "قائم‌مقام وزیر در جلسه حضور داشت."
4. جمع و مفرد: در صورتی که بخواهید به چندین فرد اشاره کنید، می‌توانید از "قائم‌مقام‌ها" استفاده کنید.

نکات دیگر:

• در برخی موارد ممکن است این کلمه با توجه به بافت متن خاصی به صورت "قائم مقام" بدون نیم‌فاصله نیز دیده شود، اما نگارش صحیح آن با نیم‌فاصله است.
• در نوشته‌های رسمی و اداری، معمولاً استفاده از این کلمه با دقت بیشتری انجام می‌شود و باید به درستی به کار رود.

امیدوارم این اطلاعات برای شما مفید باشد! اگر سوال دیگری دارید، خوشحال می‌شوم کمک کنم.