کلمه "کار کنی" ترکیبی است که از دو بخش "کار" و "کنی" تشکیل شده است. در اینجا به برخی از قواعد و نکات نگارشی و دستوری مرتبط با این ترکیب اشاره می‌کنم:

1. ساختار جملات: "کار کنی" به‌عنوان یک فعل در جملات استفاده می‌شود. معمولاً این ترکیب در جملات شرطی یا ندا (حالت درخواست) به‌کار می‌رود. به‌عنوان مثال: "اگر کار کنی، موفق خواهی شد."

2. فعل با ضمیر: "کنی" به‌صورت دوم شخص مفرد (تو) است و به شخص خطاب اشاره دارد. این موضوع موجب می‌شود که صحبت کننده مستقیماً به شخص دیگری اشاره کند.

3. پیوستگی معنایی: "کار" به معنای انجام دادن یک فعالیت مشخص است، و "کنی" به عمل انجام دادن آن دلالت دارد. بنابراین، این ترکیب معنایی از عمل و فاعل را منتقل می‌کند.

4. نکات نگارشی: در نگارش جملات حاوی این ترکیب، باید به استفاده صحیح از نقطه‌گذاری و جداسازی جملات توجه شود تا معنای جمله به وضوح منتقل شود.

5. مثال‌ها:
   • "اگر کار کنی، نتیجه‌اش را می‌بینی."
   • "مجید اصرار داشت که اگر کار کنی، به پیشرفت خواهی رسید."

با توجه به این نکات، می‌توان به‌درستی و به‌طور مؤثری از کلمه "کار کنی" در جملات فارسی استفاده کرد.