«کاسه‌کوزه‌دار» ترکیبی است که به معنای شخصی است که کاسه و کوزه می‌فروشد یا به نوعی به شغل و حرفه‌ای مرتبط با سفالگری و ظروف سفالی اشاره دارد. در مورد نگارش و قواعد فارسی این کلمه، به نکات زیر توجه کنید:

1. نوشتار پیوسته: در زبان فارسی، واژه «کاسه‌کوزه‌دار» به صورت پیوسته نوشته می‌شود. این نوع ترکیب را می‌توان به عنوان یک اسم واحد در نظر گرفت.

2. علامت اضافی: در نگارش، معمولا نیازی به استفاده از علامت اضافی (مثل «-» یا «ـ» در ترکیب‌های تفکیکی) نیست، مگر در موارد خاص که مفهوم را شفاف‌تر کند.

3. قواعد نحوی: این کلمه به عنوان یک اسم، با سایر اجزای جمله به صورت عادی به کار می‌رود. مثلاً می‌توان از آن به عنوان فاعل، مفعول یا اسم متمم استفاده کرد.

4. ابعاد معنایی: توجه کنید که استفاده از این نوع ترکیب‌ها ممکن است به توجه بیشتری به معانی خاص یا فرهنگی مرتبط با آن حرفه منجر شود.

استفاده صحیح و مداوم از کلمات و ترکیبات مانند «کاسه‌کوزه‌دار» می‌تواند به غنای زبان و ادبیات فارسی کمک کند.

1. کاسه کوزه داری که در بازار فروش می‌رفت، مشتریان زیادی را به خود جذب کرد.
2. او با کاسه کوزه در دست، به مراسم اهدا نذری رفت و از همه دعوت کرد.
3. کاسه کوزه دار با صدای بلند فریاد زد که اجناس تازه‌اش را به قیمت مناسب به فروش می‌رساند.