در زبان فارسی، کلمه «کوزه‌گر» به معنای شخصی است که در ساخت کوزه و سفالگری تخصص دارد. در اینجا به بررسی قواعد و نکات نگارشی مربوط به این کلمه می‌پردازیم:

1. نوشتن صحیح: کلمه «کوزه‌گر» با استفاده از حرف «ـ» (ه‌ی مد) به‌هم‌پیوسته نوشته می‌شود. این علامت نشان‌دهنده وصلی است که بین «کوزه» و «گر» وجود دارد. به همین دلیل، نباید کلمه را به‌صورت «کوزه گر» جدا نوشت.

2. حالت جمع: اگر بخواهید این کلمه را به صورت جمع به کار ببرید، از «کوزه‌گران» استفاده می‌شود. در این حالت هم باید توجه داشته باشید که همان علامت وصلی («ـ») در بین دو بخش کلمه باقی بماند.

3. کاربرد و معنا: در متن‌های ادبی و محاوره‌ای، کلمه «کوزه‌گر» معمولاً به عنوان نمادی از هنر و craftsmanship (تخصص و مهارت) در ساخت اشیای سفالی به کار می‌رود.

4. تلفظ: تلفظ این کلمه به صورت "کوزه‌گر" و با تأکید بر هجای اول (کوزه) است.

با رعایت این نکات می‌توانید به درستی و دقت از این کلمه در نوشتار و گفتار خود استفاده کنید.

1. کوزه‌گر با دقت و هنر خود، گل را به شکل‌های زیبا و مختلف در می‌آورد.
2. در بازار، کوزه‌گرهای ماهری را می‌دیدم که محصولات خود را به فروش می‌رساندند.
3. کودکان با شگفتی به مهارت کوزه‌گر در چرخاندن سفال چشم دوخته بودند.