کلمه "اشک" در زبان فارسی و نگارش آن دارای قواعد و نکاتی است که به شرح زیر می‌باشد:

1. معنی و کاربرد:

   • "اشک" به معنی قطره‌های مایع است که از چشم به هنگام گریه یا به دلایل دیگر خارج می‌شود. همچنین در مجاز، می‌تواند به معنای غم و اندوه نیز به کار رود.

2. نحو و صرف:

   • کلمه "اشک" یک اسم غیر قابل شمارش است و به صورت مفرد و جمع به کار می‌رود. در برخی موارد، معانی دیگرش نیز به صورت جمع "اشک‌ها" استفاده می‌شود.

3. نوشتار:

   • "اشک" باید به صورت صحیح و بدون هیچ‌گونه غلط املایی نوشته شود. توجه به همزه در ابتدای کلمه مهم است.

4. جمله‌سازی:

   • می‌توان از "اشک" در جملات مختلف استفاده کرد:
     • او اشک می‌ریزد.
     • اشک‌های او نشان‌دهنده‌ی احساسات عمیقش است.

5. قواعد نگارشی:

   • در نوشتار رسمی و ادبی، در نظر گرفتن جمله‌بندی مناسب و روان مهم است.
   • استفاده درست از علامت‌های نگارشی در کنار "اشک" نیز اهمیت دارد. مثلاً: "او با اشک‌هایش سخن می‌گفت."
6. استعاره و مجاز:
   • کلمه "اشک" معمولاً در اشعار و متون ادبی به عنوان نمادی از غم، عشق، و احساسات به کار می‌رود. می‌توان به تابلوها و اشعار معروفی که از این واژه استفاده شده نیز اشاره کرد.

با رعایت این نکات، می‌توانید به درستی و زیبایی از کلمه "اشک" در نوشتار خود استفاده کنید.

البته! در اینجا چند مثال برای کلمه "اشک" در جملات آورده شده است:

1. وقتی به فیلم غمگین نگاه می‌کرد، اشک‌هایش بر روی گونه‌هایش جاری شد.
2. اشک از چشمانش ریخت زمانی که یاد خاطرات کودکی‌اش افتاد.
3. او با صدای بلند گریه کرد و اشک‌هایش را با دست پاک کرد.
4. اشک‌های شادی در چشمانش حلقه زده بود وقتی خبر موفقیتش را شنید.
5. در پایان داستان، اشک‌های خوشحالی و غم به طور همزمان بر چهره‌اش نشسته بود.

اگر نیاز به مثال‌های بیشتری دارید، خوشحال می‌شوم کمک کنم!