کلمه "کله" در زبان فارسی دارای معانی و کاربردهای مختلفی است. در زیر به بررسی برخی از قواعد و نکات نگارشی مربوط به این کلمه پرداخته شده است:

1. دستور زبان:

   • "کله" در زبان فارسی به عنوان اسم استفاده می‌شود و به معنای سر، بالای چیزها یا قسمت بالایی اشاره دارد.
   • می‌تواند به عنوان اسم خاص نیز به کار رود، مانند "کله گاوی" که به نوعی از کله اشاره دارد.

2. نقطه‌گذاری:

   • در جمله‌سازی، کلمه "کله" را باید به درستی نقطه‌گذاری کرد. اگر جمله شامل فهرستی باشد، "کله" ممکن است در میان دیگر کلمات قرار گیرد و باید با ویرگول یا سایر نشانه‌های نگارشی درست استفاده شود.

3. ترکیب‌ها:

   • "کله" می‌تواند در ترکیبات مختلفی به کار برود، مانند: "کله‌گنده" (سر بزرگ)، "کله‌قندی" (سر شکرپاره) و غیره.

4. صرف و نحو:

   • "کله" به تنهایی به عنوان اسم می‌تواند در جملات مختلف استفاده شود. این کلمه معمولاً تغییر شکل نمی‌دهد، اما می‌تواند با پسوندها و پیشوندهای مختلف ترکیب شود.

5. استفاده‌ی ادبی:

   • در ادبیات فارسی، "کله" ممکن است در شعر یا نثر به شکل استعاری یا مجازی به کار رود. در این موارد، توجه به معانی ضمنی و زیبایی‌شناسی نیز اهمیت دارد.
6. رایج‌ترین معانی:
   • سر، بالای بدن
   • بالای برخی از اشیاء (مانند کله‌قند، کله‌محمود و...)

به طور کلی، "کله" یک کلمه چندمعنا با کاربردهای مختلف است که در نگارش و جمله‌سازی باید به بافت و معنا دقت کرد.

1. کله‌ام درد می‌کند و نیاز به استراحت دارم.
2. در بازار یک کله‌پاک‌کن جدید خریدم که کارش را خوب انجام می‌دهد.
3. او همیشه با کله‌اش تصمیمات مهم را می‌گیرد و به حرف‌های دیگران توجه نمی‌کند.