گریه

در زبان فارسی، کلمه "گریه" به معنای بیان احساسات و عواطف منفی مانند غم و اندوه از طریق اشک ریختن است. در استفاده از این کلمه و نگارش آن، چند نکته مهم وجود دارد:

1. استخدام صحیح: کلمه "گریه" به عنوان فعل (گره خوردن عواطف) و اسم (عمل گریه کردن) استفاده می‌شود. بنابراین باید به سیاق جمله توجه کرد تا به درستی به کار رود.

2. قواعد نگارشی:

   • اگر "گریه" جزء جمله یا عبارت طولانی‌تری باشد، باید به نحوه اتصال و تناسب آن با دیگر واژه‌ها دقت کنید.
   • در جملات‌های توصیفی، می‌توانید از صفت‌ها و قیدها برای توصیف حس و حال مربوط به "گریه" استفاده شود. مثلاً "گریه‌ی بلند"، "گریه‌ی بی‌وقفه"، "گریه‌ی تلخ".

3. نشانه‌گذاری: استفاده از علامت‌های نگارشی مانند ویرگول، نقطه، و خط تیره می‌تواند به وضوح جمله کمک کند. برای مثال: "او در پی آن خبر، به شدت گریه کرد."

4. اجتناب از تکرار: در نوشتار، بهتر است از تکرار مکرر کلمه "گریه" بپرهیزید و به جای آن از مترادف‌ها یا عبارات توصیفی دیگر استفاده کنید تا متن روان‌تر شود.

5. توجه به لحن و سبک: بسته به متن یا موضوع، لحن نگارش می‌تواند متفاوت باشد. در متون ادبی، ممکن است از تعبیرات شاعرانه و تصاویری جذاب در خصوص "گریه" استفاده شود.

با رعایت این نکات می‌توانید کلمه "گریه" را به درستی و به صورت مؤثر در نوشتار خود به کار ببرید.

1. کودک با صدای بلند گریه می‌کرد چون اسباب‌بازی‌اش را گم کرده بود.
2. وقتی فیلم غم‌انگیز را دیدیم، خیلی‌ها به خاطر داستان آن گریه کردند.
3. در پایان مراسم، او با چشمانی پر از اشک و گریه از دوستانش خداحافظی کرد.