کلمه "گریه انداختن" در زبان فارسی به معنای ایجاد یا تحریک گریه در دیگری است و به طور معمول به عنوان یک فعل مرکب به کار می‌رود. در اینجا به برخی از قواعد و نکات نگارشی مرتبط با این کلمه اشاره می‌کنم:

1. نحوه نگارش:

   • "گریه انداختن" به صورت جدا و بدون فاصله نوشته می‌شود زیرا "گریه" یک اسم و "انداختن" یک فعل است.

2. فعل مرکب:

   • این ترکیب به صورت "انداختن" به کار می‌رود که نوعی فعل حرکتی و انتقالی است. بنابراین در جملات، معمولاً فاعل باید به وضوح مشخص شود.

3. استفاده در جملات:

   • این کلمه معمولاً در جملات احساسی یا توصیفی استفاده می‌شود. مثلاً: "آن فیلم به قدری غمگین بود که همه را گریه انداخت."

4. ترکیب‌های مشابه:

   • ترکیب‌هایی نظیر "خنده انداختن" یا "عشق انداختن" نیز وجود دارند که ساختار مشابهی دارند و ممکن است در نوشته‌ها به کار روند.

5. قیدهای توصیفی:

   • برای تقویت توصیف در جملات می‌توان از قیدهایی استفاده کرد. برای مثال: "داستان به قدری تاثیرگذار بود که به راحتی می‌توانست کسی را گریه بیندازد."
6. زبان محاوره vs. زبان نوشتاری:
   • در زبان محاوره، ممکن است اشکال کوتاه‌تری از این فعل استفاده شود، اما در نوشتار رسمی باید به شکل کامل و صحیح آن اشاره کرد.

با رعایت این نکات، می‌توان از کلمه "گریه انداختن" به درستی در متن‌های مختلف استفاده کرد.

1. داستان غم‌انگیز فیلم آنقدر تاثیرگذار بود که همه را گریه انداخت.
2. یادآوری خاطرات تلخ کودکی‌اش، او را به شدت گریه انداخت.
3. صدای دل‌نشین خواننده آنقدر احساسی بود که گریه انداختن تماشاچیان را به دنبال داشت.