کلمه‌ی "گنده آروغ" شامل دو بخش است که هر یک معانی خاص خود را دارند. در اینجا به بررسی قواعد فارسی و نگارشی مربوط به این دو واژه می‌پردازیم:

1. گنده: این کلمه صفتی است که به معنای بزرگ یا حجیم است. در نگارش فارسی، صفات معمولاً قبل از اسم می‌آیند و در اینجا "گنده" قبل از "آروغ" قرار گرفته است.

2. آروغ: این واژه اسم و به معنای خارج شدن گاز از معده از طریق دهان است. در فارسی، واژه‌های نامناسب یا خاص می‌توانند در نوشته‌ها به کار بروند، اما در نگارش رسمی باید احتیاط کرد.

قواعد نگارشی:

• فاصله‌گذاری: بین این دو واژه فاصله قرار داده می‌شود: "گنده آروغ".
• نقطه‌گذاری: اگر این عبارت بخشی از جمله‌ی بزرگ‌تری باشد، باید به قواعد نقطه‌گذاری توجه کنیم.
• توجه به سبک نوشتاری: این ترکیب بیشتر در محاوره یا زبان غیررسمی کاربرد دارد، و در متون رسمی باید از عبارات مناسب‌تر استفاده کرد.

به عنوان مثال:

• در زبان محاوره: "این بچه همیشه گنده آروغ می‌زند."
• در زبان رسمی‌تر: "این بچه معمولاً گاز معده‌اش را به شکل آروغ خارج می‌کند."

این نکات می‌توانند به درک بهتر و استفاده صحیح‌ از کلمه‌ی "گنده آروغ" کمک کنند.