کلمه "گوش بدر" عبارتی ترکیبی است که معمولاً به معنی "گوش به فرمان" یا "گوش شنوایی" استفاده می‌شود. در نوشتار فارسی، این عبارت را می‌توان در متن به صورت زیر رعایت کرد:

1. فاصله‌گذاری: به عنوان یک عبارت دو قسمتی، بین "گوش" و "بدر" فاصله وجود دارد.
2. حروف بزرگ و کوچک: در متون عمومی، معمولاً از حروف کوچک استفاده می‌شود، مگر اینکه در ابتدای جمله باشد یا بخواهد مفهوم خاصی را تداعی کند.
3. نقل قول و تأکید: اگر بخواهید این عبارت را در متن به صورت تأکیدی ذکر کنید، می‌توانید از علائم نگارشی مثل گیومه («» یا "") استفاده کنید.

مثال: "او همیشه گوش بدر است و به نظرات دیگران توجه می‌کند."

به علاوه، اگر قصد دارید این عبارت را در یک نوشته ادبی یا شاعرانه به کار برید، می‌توانید با تغییر در ساختار جمله و یا اضافه کردن صفت و قیدها، به جذابیت متن بیفزایید.

1. در جشن تولد، بچه‌ها تصمیم گرفتند به دوستشان یک گوش بدر بزنند تا او را غافلگیر کنند.
2. وقتی که صحبت از موضوعات مهم می‌شود، بهتر است که گاهی به گوش بدر بزنیم تا خلاقیت‌مان را نشان دهیم.
3. او همیشه به دنبال فرصت‌هایی است که بتواند با گوش بدر زدن، استعدادهای خود را به نمایش بگذارد.