کلمه "لکه دار" به عنوان یک صفت در زبان فارسی به معنای آغشته به لکه یا دارای لکه استفاده می‌شود. برای استفاده صحیح از این کلمه و قواعد آن، می‌توان به نکات زیر توجه کرد:

1. نحوه نوشتن: "لکه دار" دو بخش دارد: "لکه" که اسم است، و "دار" که پسوند صفت است. این دو با یک فاصله از هم نوشته می‌شوند.

2. مفاهیم و کاربرد:

   • به عنوان صفت، می‌توان از "لکه دار" برای توصیف اشیاء و مفاهیم مختلف استفاده کرد، مانند "پیراهن لکه دار" یا "زمین لکه دار".
   • همچنین می‌توان برای توصیف حالت یا موقعیت‌های خاصی به کار رود، مثلاً "خبر لکه دار" به معنای خبری است که شک و تردیدهایی در مورد آن وجود دارد.

3. ترکیب با واژه‌های دیگر: این کلمه می‌تواند با دیگر واژه‌ها ترکیب شود تا معانی جدیدی را به وجود آورد، مانند "لکه دار شدن" یا "چیزی لکه دار است".

4. قواعد نگارشی:
   • در متون رسمی، باید توجه شود که از این کلمه در متن‌هایی که نیاز به دقت و وضوح دارند، به صورت صحیح استفاده شود.
   • رعایت قواعد نقطه‌گذاری نیز اهمیت دارد؛ به عنوان مثال، بعد از استفاده از "لکه دار" ممکن است نیاز به ویرگول یا نقطه داشته باشید بسته به ساختار جمله.

به طور کلی، "لکه دار" یک صفت ساده و شفاف در زبان فارسی است که بسته به سیاق و متن به کار می‌رود.