عبارت "مُبْسَطُ الید" در زبان فارسی به معنای «پهن و گشاد» است و به طور خاص در زبان عربی به کار می‌رود. این واژه به توصیف حالتی اشاره دارد که در آن فرد دست خود را به صورت گسترده و باز قرار داده است.

برای استفاده درست از این عبارت در نگارش فارسی، می‌بایست به نکات زیر توجه کنید:

1. نوشتار صحیح: واژه به صورت "مُبْسَطُ الید" نوشته می‌شود که حاوی علامت‌های حرکتی عربی است. در فارسی معمولاً این حرکات در نگارش استفاده نمی‌شوند؛ بنابراین نوشتن "مبسوط الید" نیز قابل قبول است.

2. معنی و مفهوم: اگر این عبارت در متن شما به معنای خاصی به کار می‌رود، بهتر است قبل از استفاده از آن مقداری توضیح دهید تا خواننده با مفهوم کامل آن آشنا شود.

3. سبک نگارش: اگر متن شما ادبی است یا به تیپ خاصی از نوشته‌های رسمی تعلق دارد، می‌توانید از این عبارت استفاده کنید، اما در متون غیررسمی ممکن است بهتر باشد به جای آن از واژه‌های ساده‌تر و قابل فهم‌تر استفاده شود.

4. سازگاری با متن: اطمینان حاصل کنید که این عبارت با سیاق و موضوع کلی متن شما هماهنگ باشد و مفهومی تازه یا مکمل به آن اضافه کند.

5. ترجمه و بومی‌سازی: اگر برای مخاطب فارسی‌زبان می‌نویسید، در صورت لزوم می‌توانید معادل‌های فارسی مناسب نیز ارائه دهید تا درک مطلب برای خواننده آسان‌تر باشد.

به عنوان مثال: عبارت "دست خود را مبسوط الید قرار داد" می‌تواند به "دست خود را به صورت باز و گسترده قرار داد" ترجمه شود.

در نهایت، توجه به نشانه‌گذاری و فکر کردن به مناسب بودن بیان در زمینه نگارش از اهمیت زیادی برخوردار است.