کلمه «مجروح کردن» در زبان فارسی به معنای آسیب رساندن یا جراحت زدن به کسی یا چیزی است. در اینجا به برخی از قواعد نگارشی و دستوری مرتبط با این کلمه می‌پردازیم:

1. نحوهٔ نوشتار:

   • کلمه «مجروح» به تنهایی به معنای آسیب‌دیده یا زخمی است و با اضافه کردن «کردن» به صورت «مجروح کردن» به فعل تبدیل می‌شود.

2. فعل و فاعل:

   • در جملاتی که از این فعل استفاده می‌شود، باید به فاعل (کسی که اقدام به مجروح کردن می‌کند) توجه کرد. مثلاً: «او مجروح کرد.» (در اینجا او فاعل است).

3. مفعول:

   • معمولاً به مفعول هم نیاز داریم که بیانگر کسی یا چیزی است که مجروح می‌شود. مثلاً: «او دشمن را مجروح کرد.»

4. زمان‌های مختلف:

   • می‌توان این فعل را در زمان‌های مختلف صرف کرد، به‌طور مثال:
     • زمان حال: «او دشمن را مجروح می‌کند.»
     • زمان گذشته: «او دشمن را مجروح کرده است.»

5. امکان استفاده در جملات مختلف:

   • این کلمه می‌تواند در جملات مختلف و بسته به زمینه‌ای که دارد، مفاهیم متفاوتی را منتقل کند، مثلاً:
     • در یک زمینه نظامی: «در این درگیری، چند نفر مجروح شدند.»
     • در یک زمینه پزشکی: «او در حین عمل، بیمار را مجروح نکرد.»
6. استفاده در متون رسمی و غیررسمی:
   • این کلمه در متون رسمی و غیررسمی قابل استفاده است، اما توجه به لحن و context (زمینه) مهم است.

با توجه به این نکات، می‌توانید در نوشتار و گفتار خود از کلمه «مجروح کردن» به درستی استفاده کنید.