کلمه "اقصی" (به معنای دورترین) به‌طور معمول در عبارت‌های رسمی و ادبی فارسی به کار می‌رود. در زیر نکات و قواعد نگارشی مرتبط با این کلمه آورده شده است:

1. نقطه‌گذاری: در جملاتی که از این کلمه استفاده می‌شود، باید به قواعد نقطه‌گذاری توجه داشت. به عنوان مثال، اگر "اقصی" در وسط جمله باشد، معمولاً بعد و قبل از آن باید ویرگول وجود داشته باشد تا جمله به درستی معنا شود.

2. استفاده از آن: به‌طور معمول، "اقصی" در ترکیب‌های خاصی مانند "اقصی نقاط"، "اقصی جهان"، و "اقصی سرزمین‌ها" به کار می‌رود. این ترکیب‌ها نشان‌دهنده دورترین و دورافتاده‌ترین مکان‌ها هستند.

3. نحو: استفاده از "اقصی" به‌عنوان صفت و در کنار اسم‌ها درست است. به عنوان مثال، "اقصی نقاط کشور" یا "افراد اقصی".

4. توافق تعداد: اگر "اقصی" به‌عنوان صفت استفاده شود، باید با اسم مورد نظر از لحاظ تعداد (مفرد یا جمع) سازگار باشد. به‌عنوان مثال: "اقصی نقاط" (جمع) و "نقطه اقصی" (مفرد).

5. نگارش صحیح: نسبت به نگارش صحیح این کلمه و رعایت املای آن حساس باشید. در فارسی، "اقصی" به صورت "ا ق صی" نوشته می‌شود و باید از اشتباهات املایی پرهیز کرد.

6. معادل‌ها: در برخی مواقع می‌توان از معادل‌های دیگر نیز استفاده کرد، مانند "دورترین" در موارد غیررسمی یا محاوره‌ای.

استفاده درست و مناسب از این کلمه به بسط و غنای زبان فارسی کمک می‌کند.

البته! در اینجا چند جمله با کلمه "اقصی" برای شما آورده‌ام:

1. زیبایی‌های طبیعت در اقصی نقاط جهان قابل مشاهده است.
2. این کتاب به مسائلی پرداخته که در اقصی نقاط تاریخ اهمیت داشته‌اند.
3. سرود ملی کشورها معمولاً در اقصی مکان‌ها و رویدادهای ملی اجرا می‌شود.
4. او تصمیم دارد تا در سفر خود از اقصی نقاط ایران دیدن کند.
5. تجربیات فراوانی در اقصی زمان‌ها به دست آورده‌ام که به من کمک کرده‌اند.

اگر نیاز به مثال‌های بیشتری دارید، لطفاً بفرمایید!