کلمه "مقبول" در زبان فارسی به معنای مورد قبول، پسندیده یا پذیرفته‌شده است. در اینجا به برخی قواعد مربوط به استفاده و نگارش این کلمه اشاره می‌کنم:

1. جنس و نوع کلمه: "مقبول" یک صفت است و می‌تواند به عنوان توصیف‌گر برای اسم‌ها به کار رود. مثلاً: «نظر مقبول»، «موافقت مقبول».

2. ترکیب با اسم‌ها: این کلمه می‌تواند با اسم‌های مختلف ترکیب شود. برای مثال:

   • «مقبولیت» (اسم مشتق از مقبول)
   • «رأی مقبول» (رأی‌ای که مورد پذیرش قرار گرفته است)

3. نحوه استفاده در جملات: "مقبول" می‌تواند در جملات معترضه و توصیفی به کار رود. مثال:

   • «این طرح در شورای عالی مقبول واقع شد.»

4. ضد و مقابل: برای "مقبول"، واژه‌هایی مانند "مردود"، "ناپسندیده" و "رفض" به عنوان ضد آن می‌توانند به کار روند.

5. استفاده در متون رسمی و غیررسمی: "مقبول" در متون رسمی و غیررسمی به کار می‌رود و به عنوان یک اصطلاح ادبی نیز شناخته می‌شود.

6. نکات نگارشی: همواره توجه داشته باشید که "مقبول" با "م" و "ق" و "ب" به صورت صحیح و مجزا نوشته شود و از هرگونه اشتباه املایی پرهیز شود.

با رعایت این اصول، می‌توان به درستی از کلمه "مقبول" در نوشتار و گفتار استفاده کرد.

1. نظر او در مورد پروژه جدید بسیار مقبول بود و همه اعضای تیم از آن استقبال کردند.
2. این اثر هنری در نمایشگاه مورد توجه و مقبولیت زیادی قرار گرفت.
3. برای برقراری ارتباط موثر، باید ایده‌های خود را به شکل مقبول و قابل فهم ارائه دهیم.