عبارت "مورد الرزق" به معنای "محل یا منبع روزی" است و در زبان فارسی به کار می‌رود. در اینجا به برخی نکات نگارشی و قواعد مرتبط با این عبارت اشاره می‌کنم:

1. نحو و صرف: "مورد" به معنای "محل" و "الرزق" به معنای "روزى" است. در این ترکیب، "مورد" به عنوان اسم و "الرزق" به عنوان صفت تعریف کننده به کار رفته است.

2. نقطه‌گذاری: اگر در متنی، این عبارت به عنوان بخشی از جمله استفاده شود، باید توجه به استفاده صحیح از نقطه‌گذاری داشت. مثلاً:

   • "این مکان، مورد الرزق بسیاری از مردم است."

3. نوشتار صحیح: املای "مورد الرزق" به این شکل درست است، و باید اطمینان حاصل شود که از حروف عربی به درستی استفاده می‌شود.

4. استفاده در متون: این ترکیب معمولاً در متون مذهبی یا ادبیات عرفانی استفاده می‌شود و ممکن است در متون معاصر به ندرت دیده شود.

5. مفاهیم مرتبط: در استفاده از این عبارت، ممکن است به مفاهیم اقتصادی، معنوی یا فرهنگی اشاره شود، بنابراین در تأکید بر معنای خاص آن، مفهوم زمینه را باید در نظر گرفت.

به طور کلی، "مورد الرزق" یک ترکیب ساده و معنی‌دار است که با رعایت نکات فوق می‌توان به درستی در متون فارسی از آن استفاده کرد.