عبارت "دست باز کردن" در زبان فارسی به معنای نشان دادن فراخ‌دستی یا آماده بودن برای شروع به کاری همراه با استقبال و راحتی است. در نوشتار فارسی، رعایت قواعد نگارشی از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. در ادامه به چند قاعده و نکته مرتبط با این عبارت می‌پردازیم:

1. نگارش صحیح:

   • در نوشتار رسمی، استفاده از این عبارت به صورت "دست باز کردن" صحیح است.
   • توجه کنید که این عبارت در جملات مختلف می‌تواند با معانی متفاوتی استفاده شود.

2. نحو (ترکیب‌بندی):

   • "دست" به عنوان اسم و "باز کردن" به عنوان فعل عمل می‌کند. در این ترکیب، "دست" موضوع عمل و "باز کردن" فعل است.

3. توجه به سیاق جمله:

   • مطمئن شوید که کلمه در سیاق مناسب به کار رفته است. مثلاً در جمله‌ای مانند "او با دوستانش دست باز کرد" به معنای فراخ‌دستی و خوش‌آمدگویی است.
   • در متن‌های ادبی یا رسمی، تلاش کنید از تکرار یا استفاده بی‌مورد از این عبارت بپرهیزید.

4. استفاده از علائم نگارشی:

   • اگر این عبارت در وسط جمله قرار می‌گیرد، با استفاده از ویرگول و دیگر علائم نگارشی، می‌توانید ارتباط بهتری در متن برقرار کنید.
   • مثلاً: "او به مهمانی دعوت کرد، دست باز کرد و همه را به داخل خانه فراخواند."
5. زبان محاوره‌ای vs. زبان رسمی:
   • در زبان محاوره‌ای می‌توان به طور غیررسمی‌تر از این عبارت استفاده کرد. اما در نوشتار رسمی باید دقت بیشتری شود و به مفاهیم و معانی دقیق‌تر توجه گردد.

با رعایت این نکات، می‌توانید از عبارت "دست باز کردن" به نحو مؤثری در نوشتار خود استفاده کنید.

1. وقتی مهارت‌های جدیدی را یاد گرفتم، احساس کردم که می‌توانم به استقبال چالش‌ها با دست باز کردن بروم.
2. او همیشه به دیگران کمک می‌کند و با دست باز کردن در برابر مشکلات، دوستی‌های جدیدی ایجاد می‌کند.
3. در این جشن فرخنده، همه اعضای خانواده با دست باز کردن و شادی، کنار هم جمع شدند.