کلمه "دست" و "دستی" در زبان فارسی کاربردهای خاص خود را دارند و هر یک قواعد نگارشی و معنایی ویژه‌ای دارند.

1. کلمه "دست":

• تعریف: "دست" به معنای عضو جسمی انسان و همچنین به معنای توانایی یا قدرت در برخی عبارات به کار می‌رود.
• قواعد نگارشی:
  • این کلمه نمی‌تواند به تنهایی به عنوان صفت به کار رود، اما می‌تواند در عبارات مختلف نقش‌های متنوعی ایفا کند.
  • مانند: "دست چپ"، "دست راست"، و در عبارات مثالی مشابه.

2. کلمه "دستی":

• تعریف: "دستی" به معنای چیزی است که با دست انجام می‌شود یا مربوط به دست است. همچنین می‌تواند به معنای "سفارشی" یا "خود ساخته" نیز مورد استفاده قرار گیرد.
• کاربردها:
  • به عنوان صفت: "کار دستی"، "غذاهای دستی"
  • به عنوان قید: "دستی کار کردن" (به معنای کار با دست)

3. نکات نگارشی:

• فاصله‌گذاری: توجه داشته باشید که "دست" و "دستی" دو کلمه مجزا هستند و باید به طور صحیح و جداگانه نوشته شوند.
• استفاده صحیح: در متن‌های ادبی یا رسمی، باید از این کلمات به درستی استفاده کرده و دقت کنید که ترکیب‌های صحیح و معنا‌دار را بکار ببرید.

مثال‌ها:

• "او با دست خود یک اثر هنری دستی خلق کرد."
• "دست من هنگام ورزش آسیب دید."

در مجموع، توجه به زمینه و معنا می‌تواند به استفاده صحیح از این دو کلمه کمک کند.

1. او کتاب را با دست خود نوشت تا تمام احساساتش را در آن بگنجاند.
2. در یک روز آفتابی، دوستش به او گفت که باید بیشتر از دست دستی خود استفاده کند و نقاشی کند.
3. وقتی که دستش را به طرف او دراز کرد، لحظه‌ای را به یاد آورد که در دوران کودکی با دست دستی اش خلاقی می‌کردند.